امروز و امشب. مهم‌ترین وجالب‌ترین حادثه برایم اتفاق افتاد.
در ارمنستان هستم. جزء هیأت داوران جایزه ائورا، همانی که جورج کلونی هم عضو آن است. به‌یاد بود نسل کشی ارامنه هر سال به یک فعال حقوق بشر جایزه می‌دهیم به میزان یک ملیون یورو.
از سال قبل یک وکیل دادگستری در میانمار که از حقوق مردم مظلوم روهینجا دفاع می‌کرد و به‌همین دلیل سال‌ها در زندان بود را کاندید کرده بودم. سایر کاندیداها هم البته حائز شرایط بودند اما این وکیل نگون بخت در بدترین شرایط ممکن برای عدالت جنگیده بود.
دو جلسه داوری در طی سال داشتیم و جلسه آخر امزوز صبح بود. بسیار تلاش کردم و خوشبختانه همه موافق بودند که جایزه را به او بدهند. فردا سه صبح هنگام طلوع خورشید طی مراسمی رسماً نامش اعلام می‌شود و جشن را هم ساعت هفت شب برگزار می‌کنیم به افتخار برنده امسال. من هم که وظیفه‌ام تمام می‌شود ساعت ۴/۵صبح پرواز می‌کنم به مقصد بعدی.
خبر دیگر: در سال ۲۰۱۰ من همراه با فدراسیون حقوق بشر برای سخنرانی به ایروان آمدم. در آن سال تعدادی حدود ده نفر از آزادی‌خواهان ارمنی در زندان بودند و خانواده آنها تظاهرات مفصلی را ترتیب داده بودند که باعث جلب توجه من شد. با خانواده زندانیان سیاسی ملاقات کردم و چون به دعوت رئیس جمهور وقت ارمنستان رفته بودم در ملاقاتی که داشتم از او خواستم اجازه دهد در زندان به دیدار زندانیان سیاسی بروم. رئیس جمهور نتوانست درخواست منطقی و قانونی من را رد کند.
روز بعد یک سبد گل سرخ خریدم و به اتفاق مترجم به دیدار زندانیان رفتم و به آنها گل دادم و گفتم که روزی آزاد می شوند و ....
روزگار گشت و گشت تا دوماه قبل که مردم ارمنستان قیام کردند و بعد از ۱۴ روز پیروز شدند و نخست وزیر که قدرت اصلی را دارد عوض شد و کابینه خود را تشکیل داد
امشب شام، نخست وزیر جدید هیأت داوران و برنده را به شام در ساعت هشت شب دعوت کرده بود. من کمی هم دیر رسیدم چون با روزنامه گاردین مصاحبه داشتم. وقتی وارد شدم متوجه شدم همه ساکت من را نگاه می کنند. نخست وزیر تا ما را دید، آمد جلو و گفت یادت می‌آید آمدی دیدن من و گل رز آورده بودی. هر دو از یاداوری آن روز منقلب شدیم. به‌هر حال بسیار محبت کرد.
امشب این دیدار را با توجه به ملاقات اولش در فیس بوکش گذاشت و گفت می‌خواهم همه هموطنانم به‌یاد بیاورند که مدافع حقوق بشر یعنی چه.