ماده ۴۴ پیمان‌نامه این امکان را برای کشورها فرآهم می‌آورد که مانند اتحادیه اروپا به صورت گروهی، به عضویت این
پیمان‌نامه درآیند. همچنین سازمان‌ها نیز از این امکان برخوردار هستند.
ماده ۴۵ زمان آغاز این توافقنامه را ۳۰ روز پس از اینکه حداقل ۲۰ کشور به این پیمان‌نامه پیوستند اعلام کرده است.
براساس ماده ۴۶، کشورها نمی‌توانند از پذیرفتن بخش‌های اساسی و مهم این پیمان‌نامه خودداری کنند.
در صورتی که هر کشور درخواست ایجاد تغییراتی در پیمان‌نامه را داشته باشد، براساس ماده ۴۷ می‌تواند از طریق نوشتن نامه به دبیرکل سازمان ملل متحد این مساله را به اعضای دیگر اعلام کند. پس از آن، کشورها تصمیم خواهند گرفت که آیا به جلسه ای برای گفتگو در مورد این ایده نیاز دارند و آیا باید با آن موافقت شود یا خیر؟
اگر به هر دلیلی یک کشور بخواهد از این توافقنامه خارج شود، بر اساس ماده ۴۸، این مساله را باید با نوشتن نامه به اطلاع دبیرکل سازمان ملل متحد برساند. پس از یک سال از دریافت نامه، عضویت آنها لغو خواهد شد.
ماده ۴۹ و ۵۰ پیمان‌نامه تاکید می‌کنند که متن این توافقنامه باید در قالب‌های ساده و قابل فهم و به زبانهای رسمی سازمان ملل متحد، عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی، در دسترس همگان قرار گیرد.
کانال تلگرامی کانون مدافعان حقوق‌بشر @DhrcIran